آسیب دیدگی های تاندون آشیل

تاندون آشیل یک نوار سفت از بافت فیبری است که ماهیچه های ساق پا را به استخوان پاشنه (کالکانئوس) متصل می کند. تاندون آشیل تاندون پاشنه ای نیز نامیده می شود. عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس (عضلات ساق پا) در یک نوار بافتی متحد می شوند که به تاندون آشیل در انتهای پایین ساق پا تبدیل می شود. سپس تاندون آشیل وارد استخوان پاشنه می شود. کیسه های مایع کوچکی به نام بورس تاندون آشیل را در پاشنه پا نگه می دارند. تاندون آشیل بزرگترین و قوی ترین تاندون بدن است. هنگامی که عضلات ساق پا خم می شوند، تاندون آشیل پاشنه پا را می کشد. این حرکت به ما این امکان را می دهد که هنگام راه رفتن، دویدن یا پریدن روی انگشتان خود بایستیم. تاندون آشیل علیرغم استحکامش، به دلیل خونرسانی محدود و فشارهای زیاد روی آن، در معرض آسیب است.

آسیب دیدگی های تاندون آشیل

• پارگی تاندون آشیل: پارگی تاندون آشیل می تواند ریز (ریز پارگی) یا بزرگ باشد که باعث درد، تورم و اختلال در حرکت شود. آنها ممکن است به طور ناگهانی در طول فعالیت یا به تدریج در طول زمان رخ دهند.
• پارگی کامل تاندون آشیل: پارگی کامل تاندون آشیل ممکن است صدای پاپ و به دنبال آن درد و تورم ساق پا ایجاد کند. درمان پارگی تاندون آشیل نیاز به جراحی یا بی حرکتی طولانی مدت مچ پا دارد.
• تاندون آشیل (که قبلاً تاندونیت نامیده می شد): فعالیت مکرر (دویدن یا راه رفتن) باعث استفاده بیش از حد از انتهای تاندون آشیل می شود و باعث درد و سفتی در پشت پاشنه پا می شود. استراحت، یخ، و کشش ممکن است بهبود را تسریع کند، که ممکن است هفته ها طول بکشد.
• پری‌تندونوز آشیل: مشابه تاندونوز آشیل، اما درد در بافت اطراف تاندون ایجاد می‌شود که در اثر استفاده بیش از حد، اغلب دو یا چند اینچ بالاتر از پاشنه پا ایجاد می‌شود.
• تاندونوز آشیل: ضخیم شدن تدریجی تاندون آشیل، به دلیل افزایش سن یا استفاده بیش از حد. با وجود ضخیم شدن، تاندون ضعیف شده و مستعد آسیب یا پارگی بیشتر است.
• تاندینوپاتی آشیل: یک اصطلاح عمومی برای تاندونیت یا تاندونوز که بر تاندون آشیل تأثیر می گذارد.

• بورسیت آشیل یا پاشنه پا (کالکانئال): کفش‌های کم‌سواری می‌توانند بورس را تحریک کنند، کیسه‌ای از مایع که تاندون آشیل در پاشنه پا را محافظت می‌کند. درد در پشت پاشنه پا، که با پوشیدن کفش بدتر است، علامت رایج است.
• معاینه فیزیکی: برای بررسی مشکلات تاندون آشیل، معاینه کننده درد، تورم، گرما، ضخیم شدن یا تغییر رنگ اطراف پاشنه و ساق پا را بررسی می کند. ممکن است با پارگی تاندون آشیل گره پشت ساق پا وجود داشته باشد. اکثر موارد تاندونوپاتی بدون پارگی را می توان با معاینه فیزیکی تشخیص داد و اغلب نیازی به آزمایش بیشتر ندارد.
• تست تامپسون: در حالت خوابیده (روی شکم) یا در حالی که روی صندلی زانو زده اید، معاینه کننده ساق پا را فشار می دهد. در پاسخ باید انتهای پا به سمت پایین حرکت کند. اگر اینطور نباشد، ممکن است پارگی تاندون آشیل وجود داشته باشد.
• تست خم شدن زانو (ماتلس): فرد به صورت دراز می کشد و زانو را به آرامی تا زاویه قائمه خم می کند. در طول این حرکت، انتهای انگشت پا باید کمی از ساق دور شود. اگر اینطور نباشد، ممکن است پارگی تاندون آشیل وجود داشته باشد.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (اسکن MRI): یک اسکنر MRI از یک آهنربای پرقدرت و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویر بسیار دقیق از مچ پا و ساق پا استفاده می کند. اسکن MRI بهترین آزمایش برای تشخیص پارگی تاندون آشیل یا سایر مشکلات است، اما ممکن است همیشه تاندونوپاتی را تشخیص ندهد.
• سونوگرافی تاندون آشیل: یک کاوشگر روی پوست امواج صوتی با فرکانس بالا را از مچ پا منعکس می کند و تصاویری از تاندون آشیل تولید می کند. سونوگرافی اغلب می تواند پارگی تاندون آشیل را تشخیص دهد.
• توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن): یک سی تی اسکن چندین عکس اشعه ایکس می گیرد و یک کامپیوتر تصاویر دقیقی از مچ پا و ساق پا می سازد. اسکن MRI نسبت به سی تی اسکن در تشخیص مشکلات تاندون آشیل برتری دارد.
• فیلم اشعه ایکس: یک فیلم اشعه ایکس ساده ممکن است مشکلات استخوان یا مفصل مچ پا را شناسایی کند، اما نمی تواند مشکلات تاندون آشیل را تشخیص دهد.
• مسکن‌ها: داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (موترین) و ناپروکسن (Aleve) می‌توانند درد اکثر مشکلات تاندون آشیل را کاهش دهند. برای درد شدیدتر، داروهای مسکن تجویزی ممکن است لازم باشد.

• گرما: یخ و گرما درمانی متناوب ممکن است درد بورسیت در نزدیکی تاندون آشیل را بهبود بخشد.
• کفش: پوشیدن کفش هایی با ساپورت خوب که برای پاهای شما مناسب است ممکن است به جلوگیری از آسیب مداوم به تاندون آشیل کمک کند. ارتزهای سفارشی، لیفت پاشنه، و برخی آتل ها و بریس ها گاهی مفید هستند.
• فیزیوتراپی: اگرچه اصلاح یا کاهش فعالیت مهم است، اما حرکات کششی و تمرینات خاص ممکن است برای توانبخشی مشکلات تاندون مفید باشد، به خصوص زمانی که مداوم باشد.
• بی حرکتی: بسیاری از شرایط متوسط تا شدید تاندون آشیل نیازمند بی حرکتی مفصل مچ پا هستند. این ممکن است نیاز به پوشیدن یک چکمه مخصوص یا گچ پا برای چند هفته داشته باشد.
• تزریق: اگر با اقدامات ساده فوق، درد بیمار کاهش نیافت، تزریق های خاصی با مواد ضد التهاب، با کمک سونوگرافی در این ناحیه می تواند کمک کننده باشد، این مواد ضد التهاب، موجب کاهش التهاب در این ناحیه و افزایش خونرسانی به منطقه آسیب دیده شده و ترمیم بافت آسیب دیده تسریع می شود. در موارد مقاوم پی آر پی یا سلول درمانی در این ناحیه نیز کمک کننده است و موجب کاهش درد بیمار میشود.
• جراحی تاندون آشیل: جراحی اغلب می تواند تاندون آشیل پاره شده را دوباره بچسباند. پس از جراحی، بی حرکتی مچ پا برای چند هفته ضروری است.