درمان سندرم تونل كارپال ( CST ) با تزریق

تونل کارپال یک ساختار محکم استخوانی فیبری است که از استخوان های مچ و لیگامان ( رباط ) عرضی ساخته شده است. این ساختار همانطور که از اسمش پیدا است مانند تونلی است که اجزایی از درون آن عبور می کنند و از ساعد وارد دست می شوند. سندروم تونل کارپال Carpal tunnel syndrome یا به اختصار CTS که شایعترین نوروپاتی به دام افتادن عصب می‌باشد. در اثر گیر افتادگی و فشرده شدن عصب میانی یا مدین در داخل تونل کارپال می باشد. این سندروم همچنین به سندروم تایپیست ها معروف است .

عصب مدیان ( عصب میانی Median Nerve ) در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبند مچ دست لیگامان عرضی مچ یا فلکسور رتیناکولوم و از روی استخوان‌های مچ عبور می‌کنند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز می‌کند که به این بیماری سندرم کارپال تونل گفته می‌شود. سندرم تونل کارپال از نوع پیش‌رونده است و عدم درمان به موقع آن می‎تواند منجر به از کار افتادن کامل دست شود و بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.

پزشک شما ممکن است برای تسکین درد، نوعی از کورتیکواستروئیدها مانند کورتیزون را به دورن تونل کارپال تزریق کند. گاهی پزشک از سونوگرافی برای هدایت این تزریقات استفاده می‌‎کند. کورتیکواستروئیدها باعث کاهش التهاب و تورم می‌‎شوند، در نتیجه فشار بر روی عصب میانی مدیان را کاهش می‏‌دهند.

علت ابتلا به سندرم تونل کارپال

عوامل مختلفی در بروز سندرم تونل کارپال دخیل هستند. از جمله:

• عوامل وراثتی که یکی از مهم ترین عوامل است. این اختلال می تواند زمینه ژنتیکی و وراثتی داشته باشد.
• کار کردن زیاد با دست ها که باعث تحریک تاندون های مچ دست و وارد آمدن فشار به اعصاب می شود.
• پوزیشن دست و مچ دست، انجام برخی فعالیت هایی که با کش آمدن تاندون های دست و مچ دست همراه است، می توانند برای طولانی مدت باعث شوند تا فشار بیشتری به اعصاب وارد شود.
• بارداری، تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند باعث تورم شود.
• شرایط سلامتی، دیابت، آرتریت روماتوئید و مشکلات تیروئیدی می توانند در بروز این سندرم دخیل باشند.

عوامل خطر سندرم تونل كارپال

تعدادی از عوامل با سندرم تونل کارپال مرتبط است. اگرچه ممکن است مستقیماً باعث سندرم تونل کارپال نشوند؛ اما ممکن است خطر تحریک یا آسیب به عصب میانی را افزایش دهند. این شامل:

• شکستگی یا دررفتگی مچ دست، یا آرتریت که استخوان‌های کوچک مچ دست را تغییر شکل می‌دهد، می‌تواند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهد و بر عصب میانی فشار وارد کند.
• در زنان شایع تر بوده، ممکن به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتاً کوچکتر از مردان است.
• برخی از بیماری های مزمن، مانند دیابت، خطر آسیب عصبی، از جمله آسیب به عصب میانی را افزایش می دهند.
• شرایط التهابی آرتریت روماتوئید و سایر بیماری هایی که دارای یک جزء التهابی هستند می توانند پوشش اطراف تاندون های مچ دست شما را تحت تأثیر قرار دهند و به عصب میانی شما فشار وارد کنند.
• داروها، برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپ و استفاده از آناستروزول (آریمیدکس)، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، نشان داده است.
• چاقی یک عامل خطر برای سندرم تونل کارپال است.
• برخی از شرایط، مانند یائسگی، اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و لنف ادم، ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.
• کار با ابزارهای ارتعاشی یا روی خط مونتاژی که به خمش طولانی یا مکرر مچ نیاز دارد، ممکن است فشار مضری بر عصب میانی ایجاد کند یا آسیب عصبی موجود را بدتر کند، به‌ویژه اگر کار در محیط سرد انجام شود.
• چندین مطالعه بررسی کرده اند که آیا ارتباطی بین استفاده از کامپیوتر و سندرم تونل کارپال وجود دارد یا خیر. برخی از شواهد نشان می دهد که استفاده از ماوس و نه استفاده از صفحه کلید، ممکن است مشکل باشد.

علائم سندرم تونل كارپال

• درد در انگشت شست، نشانه و میانی بروز می کند و گاهی به سمت ساعد و بازو هم کشیده می شود. اغلب درد شب ها افزایش می یابد. با افزایش استفاده از دست مانند زمان رانندگی یا خواندن روزنامه یا نگه داشتن گوشی درد افزایش داشته و با تکان دادن و فشار به کف همان دست کاهش می یابد
• بی حسی و سوزش در انگشت شست، سبابه و میانی که گاهی به سمت ساعد و بازو کشیده می شود.
• احساس فشار در یک یا هر دو دست که گاهی این علائم متوجه ساعد می شود. در موارد شدیدتر حتی شانه ها هم درگیر می شوند.
• ضعف انگشتان شست، اشاره، میانی و نصف انگشت چهارم در بعضی موارد
• عدم توانایی در گرفتن اشیاء و افتادن اشیاء از دست بیمار
• تغییر شکل ناخنها و خشکی پوست دست و انگشتان
• حساسیت به سرما
• از بین رفتن عضلات کف دست (آتروفی) در موارد شدید

عوارض سندرم تونل كارپال

سندرم تونل کارپال ممکن است باعث آسیب برگشت ناپذیر عصب میانی شود که منجر به اختلال و ناتوانی دائمی شود. درد مزمن مچ دست و دست با یا بدون دیستروفی سمپاتیک. CTS می تواند باعث آتروفی و ضعف ماهیچه های پایه شست در کف دست شود. این می تواند منجر به عدم مهارت انگشتان آسیب دیده شود.

تشخیص سندرم تونل کارپال

1. گرفتن تاریخچه بیماری که کمک بسیاری به تشخیص می کند.
2. انجام معاینات فیزیکی توسط پزشک و فیزیوتراپیست (تست فالن،تست کامپرشن)
3. گرفتن نوار عصب EMG که معمولاً در گزارش نوارعصب شدت گرفتاری به سه دسته خفیف، متوسط و شدید تقسیم میشود.

مراحل تزریق در تونل کارپال

• محل تزریق کورتون با ضدعفونی‌کننده‌ای مانند الکل یا پد تمیز می‌شود.
• از بیمار خواسته می‌شود آرامش خود را حفظ کند. آرامش عضلات مفصلی باعث می‌شود روند تزریق آسان‌تر و راحت‌تر شود.
• در صورت استفاده از اولتراسوند، ژل به ناحیه کوچک پوست در نزدیکی محل تزریق اعمال می‌شود و تکنسین به‌آرامی یک فرستنده‌ی اولتراسوند دستی را در مقابل پوست تحت پوشش ژل فشار می‌دهد. تصویری از فضای مفصل بر روی صفحه ‌نمایش داده می‌شود تا پزشک مشاهده کند.
• پزشک ممکن است از بی‌حسی موضعی در ناحیه‌ی تزریق استفاده کند.
• پزشک مقدار کمی کورتیزون را در ناحیه هدف تزریق می‌کند. کورتیزون ممکن است با بی‌حسی، مانند لیدوکایین یا بوپیواکائین، مخلوط شود.
• منطقه تزریق تمیز و پانسمان می‌شود.

مراقبتهای بعد از تزریق در تونل کارپال

برای کاهش عوارض جانبی و تسکین درد، پزشک ممکن است موارد زیر را به شما پیشنهاد کند:

• محافظت از ناحیه تزریق برای چند روز
• اجتناب از بلند کردن اشیای سنگین
• استراحت دست
• قرار دادن یخ (کمپرس سرد) در محل تزریق برای تسکین درد
• اجتناب از پد های گرم کننده (کمپرس گرم)
• اجتناب از حمام کردن، وان آب گرم، یا جکوزی برای چند روز. با این وجود، یک دوش آب ساده مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
• نظارت بر محل تزریق برای بررسی و مشاهده علائم عفونت احتمالی

موارد منع تزریق تزریق در تونل کارپال

یک سری دلایل کلی وجود دارد که تزریق کورتون ممکن است گزینه درمانی مناسبی برای شما نباشد: عفونت، سپسیس خون، بثورات در محل تزریق، حساسیت به داروهای مورد استفاده، شکستگی، تزریق‌های متعدد در گذشته و نداشتن هیچگونه اثر تسکینی.

عوارض تزریق در تونل کارپال

اگرچه تزریق کورتون می‌تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش درد داشته باشد؛ اما عوارضی نیز برای بیمار به همراه دارد. به‌خصوص اگر به ‌صورت مکرر استفاده شود، این عوارض بیشتر هستند. از جمله عوارض تزریق کورتون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. درد در ناحیه تزریق: احساس ناراحتی در ناحیه تزریق می‌تواند درد را تا ۲۴ الی ۴۸ ساعت بعد از تزریق افزایش دهد. کمپرس سرد محل تزریق می‌تواند به کاهش درد کمک کند.
2. از دست دادن بافت چربی: دوز بالای کورتون می‌تواند باعث فرورفتگی پوست یا نازک شدن بافت چرب در ناحیه تزریق شود.
3. تغییر رنگ پوست: از دست دادن رنگدانه پوستی در اثر تزریق کورتون یک عارضه شایع است و می‌تواند دائمی باشد.
4. افزایش قند خون: در صورتی که بیمار دیابتی باشد، باید قبل از تزریق کورتون با پزشک مشورت کند؛ چرا که تزریق می‌تواند باعث افزایش قند خون شود.

هزینه تزریق در تونل کارپال

هزینه تزریق به فاکتورهای زیادی بستگی دارد؛ اما در حالت کلی قیمت تزریق بسته به نوع تزریق، برند دارویی آمپول، تعداد دفعات تزریقی و دستمزد پزشک متغیر است.