تاندونیت اکستانسور یا التهاب تاندون های باز کننده پا

به مجموعه ای از بندهای رشته ای از جنس کلاژن که وظیفه اتصال استخوان ها به عضله را دارند تاندون می گویند. تاندون ها در اندازه های مختلف در سر تا سر بدن قرار گرفته اند. تاندون‌هایی که در طول قسمت رویی پا قرار گرفته‌اند و پا را به سمت بالا می‌کشند تحت فشار قرار می‌گیرند و همین امر موجب می‌شود تاندون‌ها ملتهب و دردناک شوند.

تاندون‌های اکستانسور پا از مهم‌ترین تاندون‌های بدن برای حرکت و کارکرد این عضله‌ها هستند که باعث انتقال نیروی عضلانی به استخوان می‌شوند. استفاده بیش از حد، علت اصلی التهاب تاندون اکستانسور است. تاندونیت اکستانسور یک وضعیت چالش‌برانگیز است که بر تاندون‌های مسئول در انگشتان و مچ پا تأثیر می‌گذارد.

این عارضه مستلزم تشخیص زودهنگام، تشخیص مناسب و یک رویکرد درمانی جامع است که ممکن است شامل اقدامات محافظه کارانه یا در موارد شدید، مداخلات پیشرفته‌تر باشد. با مراقبت مناسب و اقدامات پیشگیرانه، افراد می‌توانند این وضعیت را به طور مؤثر مدیریت کنند و توانایی‌های عملکردی خود را بازیابند.

تاندون اکستانسور کجا قرار دارد؟

سه تاندون اکستانسور بلند شست و اکستانسور انگشتان و تیبیال قدامی از جلوی مچ پا عبور کرده و به پشت پا میرسند. این تاندون ها در حین عبور از جلوی مچ پا از زیر نوار بافتی پهنی به نام اکستانسور رتیناکولوم Extansor retinaculum عبور میکند. این نوار بافتی مانع از دور شدن تاندون ها از مچ پا در حین انقباض آنها میشود. اکستانسور رتیناکولوم خود از دو باند فوقانی و تحتانی تشکیل شده است.

تاندونیت اکستانسور یا التهاب تاندون های باز کننده پا چیست؟

هنگامی که روی انگشتان پا می‌ایستید یا انگشتان خود را صاف می‌کنید توانایی این کشش به واسطه حضور تاندون‌های اکستانسور است. تاندون‌های اکستانسور پا از مهم‌ترین تاندون‌های بدن برای حرکت و کارکرد این عضله‌ها هستند. آنها باعث انتقال نیروی عضلانی به استخوان می‌شوند. کشیدگی مکرر، باعث التهاب و در نهایت تحلیل رفتن تاندون‌ها می‌شود.

علت التهاب تاندون اکستانسور پا

• کفش: پوشیدن کفش‌های نامناسب، به ویژه آنهایی که دارای بندهای خیلی محکم هستند، می‌تواند فشار بیش از حدی را بر بالای پای شما ایجاد کند.
• بی‌دقتی در ورزش: تمرینات ورزشی مانند دویدن در سربالایی و سراشیبی می‌تواند به طور ناگهانی بر عضلات و تاندون‌های شما فشار بیشتری ایجاد کند. به طور مثال دویدن در سراشیبی باعث اختلال در کار ماهیچه‌ها می‌شود و فشار بیشتری را روی تاندون‌های اکستانسور ایجاد می‌کند. این مشکل ممکن است در شرایطی مانند دویدن روی سطح‌های لغزنده یا یخبندان بیشتر رخ دهد.
• سن: با پیر شدن، تاندون‌های بدن ما ضعیف‌تر می‌شوند و قابلیت مقاومت کمتری در برابر فشار و کشش دارند.
• عوامل مرتبط با حالت بدنی: مانند تنش‌های عضلانی و کشش‌های نامناسب، باعث استفاده نامناسب از تاندون‌های اکستانسور پا و در نتیجه ایجاد التهاب می‌شوند.
• کمبود ویتامین D: در مقالات پزشکی، به کمبود ویتامین D به عنوان یک عامل خطر برای بروز التهابات عضلانی و تاندونیت اشاره شده است. ویتامین D نقش مهمی در سلامتی استخوان‌ها و عضلات دارد و کمبود آن می‌تواند باعث ضعف عضلات و تاندون‌ها شود و احتمال ابتلا به التهاب تاندون اکستانسور پا و دست را افزایش دهد.
• بیماری‌های مرتبط با التهاب: بعضی بیماری‌های عضلانی اسکلتی مانند روماتیسم و آرتروز مفاصل نیز می‌توانند باعث افزایش خطر ابتلا به التهاب تاندون اکستانسور پا شوند.

علائم التهاب تاندون اکستانسور پا

علائم التهاب تاندون اکستانسور پا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درد: درد در منطقه تاندون اکستانسور پا، معمولاً در قسمت پایین پا و نزدیک به ساق پا، می‌تواند یکی از اولین علائم التهاب تاندون باشد.
2. تورم: تورم در منطقه تاندون اکستانسور پا ممکن است نشانه‌ای از التهاب باشد. این تورم ممکن است در نزدیکی ساق پا و پشت پا و افتادگی قوس پا رخ دهد.
3. سفتی: سفتی در منطقه تاندون اکستانسور پا، معمولاً در اطراف ساق پا و پشت پا، می‌تواند یکی دیگر از علائم التهاب تاندون باشد.
4. احساس گرگرفتگی: احساس گرگرفتگی و سختی در منطقه تاندون اکستانسور پا نیز ممکن است نشانه‌ای از این نوع التهاب باشد.
5. قرمزی و گرمایی: در برخی موارد، منطقه تاندون اکستانسور پا ممکن است قرمز و گرمی باشد که این نیز نشانه‌ای از التهاب است.

تشخیص تاندونیت اکستانسور

ابتدا با معاینه فیزیکی، علائم شما بررسی می‌شود و به دست یا پای شما نگاه می‌کنند. آنها ممکن است نقاط تورم و حساسیت را با لمس (فشار) بررسی کنند. همچنین برای ارزیابی دامنه حرکتی، قدرت و شدت درد، از شما خواسته می‌شود که حرکات خاصی را انجام دهید. در صورتی که ارائه دهنده، مشکوک به پاره شدن تاندون شما یا وجود آسیب دیگری در دست یا پای شما باشد، ممکن است نیاز به آزمایش‌های تصویربرداری باشد. رایج‌ترین آزمایش‌ها عبارت‌اند از:

1. اشعه ایکس: از اشعه برای گرفتن عکس از استخوان‌ها و بافت نرم استفاده می‌شود. پزشک شما از آنها برای رد شکستگی استخوان یا دررفتگی‌هایی که ممکن است در برخی از آسیب‌های تاندون اکستانسور رخ دهد، استفاده می‌کند.
2. سونوگرافی اسکلتی عضلانی: سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویر استفاده می‌کند. آنها می‌توانند بافت‌های نرم مانند تاندون‌ها را در حین حرکت ببینند.
3. سی‌تی‌اسکن: سی‌تی‌اسکن از اشعه ایکس برای دریافت ۳۶۰ درجه از نواحی بدن شما استفاده می‌کند. پزشک شما ممکن است از این برای جستجوی شکستگی استفاده کند.
4. MRI: در این آزمایش برای ثبت تصاویر دقیق از داخل بدن استفاده می‌شود. در واقع پزشک برای بررسی یا مشاهده پارگی‌های کوچک در تاندون‌ها این آزمایش را درنظر می‌گیرد.

التهاب تاندون اکستانسور با پیچ خوردگی مچ پا در ارتباط است؟

تاندون‌ها نوارهای محکمی هستند که در حفظ ساختار بدن و تحرک، نقش چشمگیری دارند وآسیب‌پذیر هم هستند. اگرچه اغلب هنگام ورزش و فعالیت‌های شدید احتمال صدمه تاندون بیشتر است؛ اما گاهی فعالیت‌های روزمره یا اتفاق‌هایی مانند پیچ‌خوردگی اعضای حرکتی بدن، منجر به آسیب شود. مانند همه انواع تاندون، کشش یا فشار بیش از حد روی اکستانسور منجر به آسیب می‌شود.

روش های درمان تاندونیت اکستانسور چیست؟

1. استراحت: از فعالیت‌هایی که تاندون‌های شما را تحریک می‌کنند اجتناب کنید. در زمان بهبودی از دست یا پای خود بیش از حد استفاده نکنید.
2. یخ: کمپرس سرد را به مدت 15 دقیقه و هر بار چهار بار در روز روی دست یا پای خود قرار دهید.
3. فشرده سازی: می‌توانید ناحیه دردناک را در یک باند کشی بپیچید تا به کاهش تورم کمک کنید.
4. ارتفاع: دست یا پای خود را تا جایی که می‌توانید بالاتر از سطح قلب قرار دهید.

درمان دارویی تاندونیت اکستانسور

NSAID های بدون نسخه مانند آسپرین یا ایبوپروفن می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند. قبل از مصرف داروهای NSAID به مدت بیش از 10 روز با پزشک خود صحبت کنید. اگر علائم شما طی چند هفته بهبود نیابد، ممکن است پزشکتان از درمان ‌های دیگری استفاده کند، از جمله:

• تزریق کورتیکواستروئید: کورتیکواستروئیدها التهاب را کاهش داده و درد را آرام می‌کنند.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی شامل تمرینات و کشش‌ های دامنه حرکتی است که می‌تواند علائم شما را تسکین دهد و ناحیه اطراف تاندون ‌های تحریک‌ شده را تقویت کند.
• به ندرت نیاز به جراحی برای درمان تاندونیت اکستانسور وجود دارد. اگر علائم شما پس از انجام سایر درمان‌ ها بهبود نیافت، با پزشک خود برای انجام عمل جراحی صحبت کنید.