عملکرد ارتوکین تراپی در درمان بیماری های مفصلی

سیتوکین تراپی (که با نام‌های سوپاکین یا ارتوکین تراپی نیز شناخته می‌شود) روشی بی‌نظیر برای کاهش درد مفاصل مبتلا به آرتروز است. این روش کاملاً بیولوژیکی است و تنها از پروتئین‌های تولید شده در بدن و فاکتورهای درمانی استفاده می‌کند. به لطف روش‌های نوین تصویربرداری مانند تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی(MRI) می‌توان تغییرات پاتولوژیک غضروف مفصلی را در همان مراحل اولیه شناسایی کرد. پزشکان شدت بیماری مفاصل را در چهار مرحله دسته‌بندی می‌کنند. به کمک MRI می‌توان این مراحل را از هم تفکیک کرد. تشخیص صحیح این که بیماری در چه مرحله‌ای است بسیار حائز اهمیت است زیرا نوع درمان بستگی به شدت بیماری دارد. مراحل اولیه و متوسط ​​آرتروز به طور کلی بدون جراحی (با روش‌های محافظه کارانه) درمان می‌شوند اما اگر بیماری در مرحله پیشرفته باشد نیاز به عمل جراحی است.

مراحل بیماری استئوآرتریت (مفصلی):

شروع استئوآرتریت با ایجاد ترک‌ و کوفتگی استخوان همراه است. این ترک‌ها ممکن است بقدری کوچک باشند که غالبا نادیده گرفته می‌شوند. در این مرحله، درد مفاصل معمولاً با استراحت از بین می‌رود.

• مرحله اولیه استئوآرتریت:

در مراحل اولیه، آسیب غضروف هنوز جزئی است. هر چند که آسیب جزئی است اما غضروف تضعیف شده و مستعد بدتر شدن است. این امر باعث کاهش سطح ناحیه تحمل بار غضروف در مفصل می‌گردد لذا نواحی سالم غضروف در معرض تحمل بارهای بیشتری قرار می‌گیرند.

• مرحله متوسط استئوآرتریت:

در مرحله متوسط​​، برخی از علائم آستئوآرتریت مانند درد و سفتی بیشتر نمایان می‌شوند. با گذشت زمان، ترک‌های کوچک و مناطق آسیب دیده به شکاف‌های بزرگتر تبدیل می‌شوند و ناهنجاری‌هایی در غضروف به وجود می‌ آید. وجود سوراخ و گودی در سطح غضروف ممکن است باعث به وجود آمدن ضایعاتی شود که به به خود استخوان نیز سرایت پیدا می‌کند. با تحلیل رفتن غضروف ممکن است که خار استخوانی (کالوس) در حاشیه مفصل شکل بگیرند.

• مرحله حاد استئوآرتریت:

در مرحله حاد استئوآرتریت ، غضروف از روی سطح استخوان جدا شده و یا کاملاً از بین می‌رود لذا استخوان‌ها با یکدیگر اصطکاک پیدا کرده و به هم مالیده می‌ شوند. از آنجا که استخوان‌ ها با یکد یگر تماس پیدا می‌ کنند، فضای مفصل از بین می‌ رود. مفصل دچار التهاب شدید اغلب آنقدر خشک و دردناک است که کاملاً بی‌حرکت می‌شود. در این مرحله، تنها راه برای بازگرداندن عملکرد تعویض مفصل و استفاده از مفصل مصنوعی است.

ارتوپدیک مولکولی و ارتوکین تراپی:

ارتوپدی مولکولی به دنبال کشف دلایل بیولوژیکی اختلالات اسکلتی-عضلانی و ایجاد راه‌های درمانی و اصلاح عوامل واقعی بیماری است. این رشته برپایه دانش بسیاری از رشته‌ها از جمله ارتوپدی، زیست شناسی مولکولی و فیزیولوژی بنا شده و با موفقیت در آسیب شناسی بیماری سروکار دارد. این امر با افزایش امید به زندگی و احتمالاً به تعویق انداختن دارو درمانی یا عمل جراحی، شانس زندگی سالم و پویا را افزایش می‌دهد. روش‌های درمانی محافظه‌کارانه و با حداقل تهاجم در ارتوپدی مولکولی بر مبنای نتایج حاصل از تحقیقات فشرده در زمینه استئوآرتریت در چند سال گذشته است، از همین رو، علاقه به این رشتة تحقیقاتی بیشتر شده است.

عملکرد ارتوکین در درمان بیماری‌های مفصلی:

دانشمندان عوامل مهمی که در ایجاد استئوآرتریت نقش دارند را کشف کرده‌اند. به عنوان مثال؛ پروتئین اینترلوکین 1 (IL-1)، یکی از اصلی‌ترین عوامل ابتلا به بیماری مفصلی یا استئوآرتریت است. این پروتئین یک سایتوکاین ضد التهابی است که به عنوان یکی از مؤلفه‌های سیستم ایمنی بدن، توانایی ایجاد تغییر در عملکرد سایر سلول‌های بدن را دارد. این تغییر می‌تواند مثبت باشد، مثلا “نیروهای ترمیم کننده” بدن را قادر می‌‌سازد تا به سرعت در محل آسیب‌ ظاهر شده و شروع به کار کنند. از سوی دیگر، این پروتئین می‌تواند باعث ایجاد التهاب و درد در داخل مفصل نیز گردد. این اثرات منفی یکی از دلایل اصلی نابودی غضروف در بیماری استئوآرتریت است.

در اواخر دهه ۱۹۸۰، گروهی از محققان پروتئینی را کشف کردند که سرکوب کننده التهاب اینترلوکین 1 است و آن را آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1(IL-1Ra) نامیدند. پروتئین IL-1Ra که از آن در ارتوکین تراپی استفاده می‌کنند مانع ایجاد التهاب ناشی از اینترلوکین ۱ شده و بدین طریق موجب تسکین درد و التهاب می‌شود. در برخی از درمانهای ارتوپدی مولکولی، از جمله سرم ارتوکین از این اثر برای بازگرداندن دامنه تحرک سابق و در نتیجه کیفیت بالاتر زندگی استفاده می‌کنند.غلظت پروتئین اینترلوکین ۱ با افزایش استئوآرتریت در بافت افزایش می‌یابد و منجر به بروز درد و از بین رفتن بافت می‌شود.

نحوه انجام ارتوکین تراپی:

ارتوکین تراپی روشی جدید، غیرمعمول و مؤثر برای درمان آرتریت دژنراتیو و صدمات ورزشی است. در این روش از توانایی طبیعی (اتولوگ) و توانایی بیولوژیکی بدن برای ترمیم خود بدن استفاده می‌شود. پزشکان پلاسمای غنی از پلاکت همراه با فاکتورهای رشد که در مراحل اولیه برداشت شده است را به عنوان مسدود کننده گیرنده‌ اینترلوکین ۱ (IL-1Ra) به قسمت آسیب دیده (مفصل مچ پا) تزریق می‌کنند. در ارتوکین تراپی، تمام مواد از خون بیمار تهیه می‌شود و هیچ ماده خارجی یا افزودنی در این فرآیند وجود ندارد.

در زمان آماده شدن برای ارتوکین تراپی، پزشک مقدار کمی خون از بدن بیمار می‌گیرد و سپس آن را در لوله‌های مخصوص ریخته و داخل انکوباتور گذاشته می‌شود. این پروتئین به طور طبیعی در خون یافت می‌شود که قابلیت انسداد التهاب را به طور موثر و طولانی مدت دارد. این پروتئین مسدود کننده درد و ابتلا به آرتریت دژنراتیو زانو، مفصل ران و ستون فقرات است. سپس لوله‌های آزمایش سانتریفیوژ‌ می‌شوند تا پلاکت‌های غنی شده (PRP) که عامل طبیعی رشد بدن هستند را از خون جدا کنند. به لطف وجود این فاکتورهای رشد، پزشکان قادر به تأثیر مثبت بر توانایی‌های احیا کننده درون‌زا در بافت‌های بدن هستند. پس از آماده شدن این مراحل، پزشک خون را به ناحیه آسیب‌دیده ( مفصل زانو ) تزریق می‌کند. سایر لوله‌های آزمایش باقیمانده منجمد می‌شوند تا در فواصل زمانی مناسب مجددا به بیمار تزریق شوند.

درد مفصل ناشی از بیماری استئوآرتریت:

• درد مفصل دورسال
• درد تاندون و عضله

ماندگاری ارتوکین تراپی:

ماندگاری ارتوکین تراپی در هر فرد متفاوت است و نمی‌توان پیش‌بینی کرد که مزایا و اثر سیتوکین تراپی در یک فرد خاص چه مدت طول خواهد کشید. به طور کلی، هرچه شدت تخریب مفصل زانو کمتر باشد مسلما ماندگاری ارتوکین تراپی نیز بیشتر خواهد بود. از نظر پزشکی می‌توان چندین بار ارتوکین تراپی را انجام داد.

عوارض احتمالی ارتوکین تراپی:

ارتوکین تراپی به راحتی قابل تحمل است و عوارض جانبی آن بسیار نادر هستند اما برخی از عوارض آن شامل موارد زیر می‌شود:

• درد خفیف تا متوسط ​​یا سفتی و خشکی مفصل پس از ارتوکین تراپی
• خطر بسیار ناچیز ابتلا به عفونت (این خطر در همه روش‌های شامل سوزن وجود دارد)
• قرمزی یا خونریزی در محل تزریق

• تزریق مفصل ران
  تاریخ انتشار : 1397-02-28تاریخ بروز رسانی : 1402-06-05


• درمان آرتروز لگن با تزریق داخل مفصلی و پی آر پی
  تاریخ انتشار : 1402-07-23تاریخ بروز رسانی : 1402-08-01